Tuesday, July 29, 2008

ANUGERAH

Ibu...
Hari ini ku buktikan segala pengorbanan mu...
Tidak ku persiakan...

Ayah...
Kau pembakar semangat ku...
Menempuhi segala...
Rintangan yang mendatang...
Dari ku yang menggapai ANUGERAH ini...

Monday, July 28, 2008

..................Lidah Setajam Pisau...............

bila kita renung balik kata2 kata ats tu apa makne dia ek...
mungkin kita tahu...tp mgkn kita tak pernah nak alami benda tu...
bila kita dah alami benda tu sendiri barulah kita sedar...
lidah mmg kita ni mmg btl2 tajam..satu perkataan dan cukup untuk mengubah segala nya...
mengubah persepsi kita kat org lain atau pun sebaliknye..
walau baik mane pun kita ni kita kena sedar apa yg kita buat..
apa yg kita cakap jugak...tu yg paling penting...
kadang2 kita tak sedar yg kita dah sakitkan hati kwn kita...
kalau dosa ngan Allah kita bleh mintak ampun...tak pun kita taubat...
tp kalau ngan manusia kita kena setel sendiri...tu yg susah...
dan benda jugak la kita kena sedar...
so kepada semua kwn2 aku aku mintak maaf kalau aku ada buat salah kat korang semua...
skrg ni br aku sedar jugak...
tak semestinye kalau org lain cakap seseorg tu baik dia mmg baik...
tak semestinye kalau join usrah tu dia budak alim...
tak semestinye kalau pg surau selalu tu dia masuk syurga...
semua tu kita tak tahu kan...
kita hanya perlu terus berusaha untuk mencari keredhaan Allah kat dunia ni.....
ingatlah...
kita ni makhluk NYA yang paling lemah...
kesimpulan nye kita tak pernah nak hakimi sesiapa pun..
tak berhak nak cakap apa pun kat makhluk lain...
tp kita kena fikir apa yg org lain rase bila kita buat sesuatu...
bila kita cakap sesuatu...
tu yg paling penting sekarang ni...
ingatlah bukan kita sorang kat dunia ni...
ramai lg manusia lain kat sekeliling kita...

dan yang paling penting lidah adalah setajam pisau...
dia mampu menghiris hati sesiapa pun..
sebelum kita ungkapkan sesuatu...
fikirkan lah terlebih dahulu kesan nya...

Wednesday, July 23, 2008

Malam Yang Lampi...Haaahaha...


yang ni plak tak kan tak tahu lg sapa...ni la aku..
kalau tak kenal tak tahu la nak cakap...
tp kalau tak kenal pun nak buat mcm mane kan...
takkan nak pakse2 org plak kan...
tak elok tu...
nnt jd budak jahat plak...mane bleh mcm tu...
kita kena jd BUDAK BAIK...
tu yang penting...
salam...huhu...mula kena la bg salam dulu kan...
br la sopan skit kan...tu penting...
ni la aisyah kalau korang semua nak kenal...
nama penuh dia nur aisyah sukimin...kalau tak silap la...
dia marah kalau org eja nama dia salah...
garang tu....takut2...gurau je la...
dia pun sekali ngan aku jugak mase buat eltm...
ni pun salah seorg watak dalam citer aku...
huhuhu...ampun ...
memperkenalkan kepada semua ni la kak long..
atau name sebenar dia rabiatul adawiyah....
umur dia sama ngan jemi...perangai pun lebih kurang la jugak....
semestinye dia pun terlibat jugak dalam citer aku ni...
jgn marah ek kak long....tak elok marah adik2 ni...
nnt cepat tua...huhuhu..
ampun ek kak long.....

ni kalau korang nak tahu, ni la jemi a.k.a abg long...
dia pun salah seorang yg terlibat dalam citer aku ni...
nampak jemi mcm tua tp perangai mcm aku jugak..
budak2 lg ni...jgn trtipu ngan muke dia ni...huhuhu....


aku pun tak tahu la mcm mane bleh terjd benda ni...mugkin semua org penat kot...sbb tu la mcm tu...mane tak penat nye kalau dah buat keje time saat2 akhirkan...semua bend pun jd lampi...dah la semua tak makan malam time tu...dah takut tak sempat...esk nak kena ngadap lecturer ngan buat forum malam tu jugak la baru nak buat text...nasib baik la ada karipap, dadih ngan air kotak laici yg ktorg beli kat cafe pak ngah...tu je la yg jd alas perut...kalau tak tahu la nak cakap...
dah la megi dah habis time tu...time buat text ngan praktis mlm tu semua sebutan yg keluar dah lain mcm...name pun malam yg lampi....so mesti la jd mcm tu...aisyah dengan proficienSHE nye aku plak bahasa melayu pun dah tak betul...

tak tahu la nak cakap...serba tak kena la pendek kata...
dah la tak jumpe lecturer lgsg mintak nasihat...
main buat je...ntak kena ker tak...buat je la kan...
yg penting siap...mase dah takde...tu la motto time tu...
kak long plak mkn dadih pun dah mcm budak2...ntah la..
mcm2 la ktorg ni kan...jemi pun sama...nampak mcm gaya menulis...
tp bila suruh baca 5 saat je...maknenye pendek sgt la tu...kantoi...
semua benda setel pukul 130 pg...kak long plak nak buat sampai pukul 2 pg..
katanya nak lawan group shogi...ada ker ptt..
ngantuk la kak long...esok kene present lg kan...NAK TDO TAU....

tp apa pun korang semua tetap best...
susah sama2 senang pun sama2...
last2 siap jugak kan...yg penting kita dah buat yg terbaik...
tahniah kat semua org....


Renungkan...

Bahagiakan mereka hingga ke hujung usia...
Bila sampai waktu ajalnya...

jadilah seorang anak yang soleh dan solehah untuk kedua
ibu bapa kita...hanya sekali untuk seumur hidup kita...

hiduplah kamu semahunya...dan ingatlah kamu akan
mati...

Tuesday, July 22, 2008

one upon a time....

knowing a friend like you has made me happy in a million ways...if i ever have to let you go, i would find a million reasons to make you stay...
a.k.a.k
ni la bunga ros kuning kering yg masih aku simpan sampai skrg...bunga ni aku dapat mase aku foundation lg...yg pasti dia bunga segar la pada asalnye...skrg ni je kering...dah lame ngat aku simpan... aku pun tak tahu knpe...mungkin bunga ni la yg buat aku hepi time tu kot...memberi nilai yg tggi kat diri aku ni...dan yg paling penting aku tak tahu aku akan simpan sampai bila...thanx kat org yg bg bunga ni...akak..ni la bunga pertama aku terima sampai la hari ni...thanx...

Hanya...

walau apa pun aku buat...
walau apa pun aku fikir...
walau mcm mana pun hari yg mendatang...
hanya pada mereka aku ingat...
aku hanya mahu mereka gembira...

semoga doa dan restu mereka...
mengiringi setiap langkah perjuangan ku...
walau di mana aku berpijak...
hanya untuk mereka...

ayah dan bonda...

Monday, July 21, 2008

Angan dan Sedar...

angan dan sedar...bunyi mcm lagu m.nasir ngan mawi kan...tp kalau tu la yg korang fikir mmg terpesong sgt3 la...cume hari ini aku nak citer pasal aku ngn kwn2 kat ipba ni msk jejak kembara smpena mggu kesenian islam...mmg kat sni tiap2 tahun ada benda ni...banggu aku rase ngan budak2 ipba ni sbb dapat menjayakan benda ni ngan sebaik mgkn...tu la hebatnya korang semua...tahun ni dalam angan dan sedar aku kat sini dah kali kedua aku join jejak kembara ni...bermakna dah 2 tahun la aku kat sni...cepat sggh kan ms berlalu...msh ingat lg hr pertama kat sni ngan ma ngan ayah pastu sorang adik aku...rupenye dah lame aku kat sni...mgkn suasana kat sni yg membuatkan aku tak sedar yabg benda tu semua dah lame berlalu...terutamanya kwn2 aku yg best...sampai mati pun aku takkan lupakan korang...lagpn kat sni jugak la aku belajar bnyk benda utk aku jd seorg manusia...belajar utk tak susahkan org lain jugak...tp kalau org lain susahkan kita takpe...tu nameya K.A.W.A.N....

Langkahan Pertama...

syukur alhamdulillah akhirnya aku ada blog aku sendiri..dah lame plan nak buat...tapi tak terbuat pun...ni br aku gunakan sedikit mase yang diberikan oleh Yang Maha Berkuasa utk aku buat benda ni...tak lame pun kalau btl2 nak buat...cume sebelum ni buat2 sibuk je...padahal tak la sibuk mane pun...ni la yg dinamakan langkahan pertama...kalau kita tak mulakan sesuatu tu sampai bila pun kita akan berada pada tahap yang sama...tak ker rugi kalau kita ni jenis manusia yg mcm tu...dan yang paling penting aku harap langkahan pertama aku ni takkan terhenti mcm tu je...ia perlu diteruskan sampai bila2...bukan saje takat melangkah...tp aku juga perlu berlari...berlari tanpa henti...kalau boleh aku nak sepantas kilat...dan aku tak tahu di manakah penghujugnya...selagi aku ada kudrat yg Allah bg kat aku...akan ku teruskan...tp di mana pun penghujung larian ini ia harus dimulakan dgn langkahan pertama...sbb tu la aku katakan...perjalanan beribu batu bermula dgn langkahan pertama...